دو توده کمانی‌شکل پلور با جنس بازالت و تراکیت‌بازالت در 75 کیلومتری شمال شرق تهران و جنوب آتش‌فشان دماوند واقع شده‌اند. محل خروج آن‌ها هنوز مشخص نیست و از نظر زایش، نحوه قرارگیری و پراکندگی جزء مباحث حل نشده زمین‌شناسی می‌باشند و نمونه‌های مشابه آن‌ها در شرق آتش‌فشان دماوند نیز وجود دارد. این دو توده از نظر جنس، سن و منبع تغذیه کننده با گدازههای دماوند اختلاف دارند. با برداشت داده‌های مغناطیسی، جهت تجزیه‌وتحلیل ساختارهای زمین‌شناسی مورد نظر با اعمال روش‌های ترکیبی سیگنال تحلیلی- اویلر، واهمامیخت اویلر و تحلیل طیف توان، شاخص ساختاری و عمق گدازههای مولد بیهنجاری مغناطیسی برآورد شد. حداکثر عمق چشمه در هر دو کمان تقریباً کمتر از 95 متر از سطح زمین است. با توجه به محل چشمه‌ها در هر دو کمان، به نظر می‌رسد مجرای خروج بازالت‌‌ها حدوداً در این عمق، زیر سطح کنونی آن‌ها واقع شده است. با انجام مدل‌سازی سه‌بعدی، نتایج حاکی از ریشهدار بودن ساختارهای مورد تجسس دارد. هر چند در کمان چپ، ارتباط آنومالی سه‌بعدی با توده قابل نمایش نبوده و احتمالاً توده از وسعت بیشتری برخوردار بوده و فرسایش رودخانه‌ای در این مسیر بخشی از توده را در سطح از بین برده است. به دلیل طول کوتاه پروفیل‌ها و عمق کم توده‌های شناسایی شده، در مورد روند صعود ماگما و محل احتمالی مخزن نمی‌توان اظهارنظر کرد که متعاقباً با توسعه شبکه برداشت و همچنین به کارگیری اطلاعات تکمیلی حاصل از سایر روش‌های ژئوفیزیکی می‌توان اطلاعات دقیق‌تری ارائه کرد. وضعیت آنومالی‌های زیرسطحی و عمق آن‌ها نشان می‌دهد که بازالت‌‌ها ریشه عمقی برجا دارند و از محل دیگری به این ناحیه روان نشدهاند.
)